Mammea americana pochodzi z tropikalnej Ameryki Południowej. Jego zasięg jest ograniczony do klimatów tropikalnych i subtropikalnych. Roślina bardzo wrażliwa na niskie temperatury, ale wyjątkowo odporna na szkodniki i choroby. Oprócz owoców, które pod twardą skórką skrywają jadalny, żółto-pomarańczowy miąższ, używa się inne części rośliny np. owadobójcze substancje silnie skoncentrowane w jądrach nasion. W Puerto Rico liście znajdują zastosowanie do ochrony upraw pomidorów przed szkodnikami. W podobny sposób korzysta się z żywicy. Stapiana z tłuszczem stosowana jest jako środek na roztocza i pchły u zwierzętach. Na Wyspach Dziewiczych substancje z kory są używany do wzmacniania intensywności koloru opalenizny. Drewno jest ciężkie i twarde, ale łatwe w obróbce.

Bardzo dawno temu w łapki wpadły mi dwa, dość spore nasiono tej przepięknej roślinki. Jedno zgniło ( te bez skorupy  ) a drugie do dziś dzień przebywało w doniczce. Swoją drogą skorupa ( zaschnięty miąższ? ) miała cudowny zapach. Co ja bym dał aby spróbować owocu. Dwa lata minęły i moja cierpliwość się wyczerpała, postanowiłem pogrzebać w ziemi. Co zobaczyłem? Otóż to:

Na szczęście korzonka nie uszkodziłem, ale pewnie tyle z mojego szczęścia. Za jakiś czas spróbuje podpiłować skorupkę aby kiełek miał łatwiejszą drogę na wolność. Podobną sytuację miałem przy “Drzewie klątwy” i tam niestety nasiona po wypuszczeniu korzeni zgniły. Temperatury raczej nie pomogą. Zostaje liczyć na farta i siłę natury:)